ถ้าเปรียบผู้หญิงเหมือนกับดอกไม้ ผู้ชายคงเปรียบได้กับมวลหมู่แมลง และถ้าเปรียบผู้ชายเหมือนดั่งแมลง ผมก็คงเปรียบได้กับแมลงโง่ๆตัวหนึ่งเท่านั้น แมลงโง่ที่สัมผัสได้แต่เพียงกลิ่นและสีสันของดอกไม้โดยที่มันไม่เคยเข้าใจเลยว่า ดอกไม่มีกลิ่นหรือสีสันแบบนั้นไว้ทำไม ความทุกข์ทรมานจากการรอคอย คือบทเรียนราคาแพงสำหรับแมลงโง่อย่างผม แมลงโง่ที่ไม่เคยเข้าใจคุณค่าของดอกไม้หรือแม้กระทั่งตัวมันเอง
บุปผาราตรีดอกไม้แห่งรัตติกาล รัตติกาลอันแสนทุกข์ทรมานของแมลงโง่ แมลงโง่ผู้เฝ้ารอการกลับมาของดอกไม้อย่างไร้จุดหมาย แมลงโง่ที่พึ่งมาเข้าใจตัวเอง ก็เมื่อตอนที่ทุกอย่างนั้นมันสายไป
